ดอกเตอร์หนุ่มทางการศึกษาคนหนึ่งว่าจ้างเรือโดยสารให้ไปส่งข้ามฝาก
เมื่อเรือเริ่มเคลื่อนออก จากฝั่ง ลุงแก่ๆซึ่งเป็นคนแจวเรือก็เป็นฝ่ายชวนคุย
"ดูท่าทางของหลานแล้วคงจะเรียนมาสูงสินะ เพราะหอบหนังสือกองโตและใส่แว่นหนาทีเดียว"
" ผมจบปริญยาเอกจากเมืองนอกมาครับ และตอนนี้กำลังทำหน้าที่วางแผนการศึกษา
ให้กับประเทศไทย ของเรา"
ดอกเตอร์หนุ่มตอบในขณะที่ลุงแสดงสีหน้าชื่นชมและรู้สึกเคารพนับถือ
ในวิชาความรู้ของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้าม
" พวกชาวบ้านอย่างลุงคงโง่มากเมื่อเทียบกับหลาน ว่าแต่พวกคนที่เรียนกันสูงๆ
และใช้เวลาเรียนตั้งหลายปี อย่างหลานน่ะ เขาเรียนอะไร กันบ้างเหรอ "
"มันตอบยากนะลุง เอาอย่างนี้ละกัน ลุงเคยเรียนวิชาปรัชญาการศึกษาไหม"
"ลุงไม่รู้หรอกว่าวิชาปรัชญาการศึกษาน่ะมันคืออะไร"
"โอ........นี่แสดงว่าชีวิตของลุงได้หมดไปครึ่งหนึ่งแล้ว"
ดอกเตอร์หนุ่มอุทาน เขาไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้
"ลุงเคยเรียนประวัติศาสตร์สากลไหม"
"ไม่เคย ลุงรู้จักแต่ประวัติหมู่บ้านของตนเอง"
"โอ........ชีวิตของลุงเหลือเพียงครึ่งหนึ่งของครึ่งเท่านั้น"
ดอกเตอร์หนุ่มอุทานอีกเป็นคำรบสอง ยังผลให้สีหน้าของลุงเริ่มสลดลง
เพราะรู้ว่าตัวเองช่างด้อยค่าเหลือเกินเมื่อเปรียบเทียบกับดอกเตอร์หนุ่ม
"ถ้าอย่างนั้นลุงเคยเรียนวิชาฟิสิกส์ เคมี ชีวะ ไหม? "
"ลุงก็ไม่รุ้จักเหมือนกันแหละ" ลุงรุ้สึกอายที่จะตอบ
" ลุงเคยเรียนแต่วิชาทำไร่ไถนาแจวเรือจ้าง และดูความเปลี่ยนแปลงของลมฟ้าอากาศ"
"โอ.........ชีวิตของลุงเหลืออยุ่เพียงเศษเสี้ยวเท่านั้น"
ดอกเตอร์หนุ่มส่ายหัวกับคำตอบที่ได้รับ
ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มในขณะที่เรืออยุ่กลางแม่น้ำ เสียงกรีดร้อง ของกระแสลมบอกให้ลุงรู้ว่า
พายุฝนกำลังมา ลำเรือถูกซัดให้โคลงเคลงไปตามกระแสคลื่นเริ่มรุนแรงมากขึ้นๆ
ดอกเตอร์หนุ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาในส่วนลึกของจิตใจ
"หลานเคยเรียนวิชาว่ายน้ำไหม?"
คำถามของลุงบอกให้รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น
"ผมไม่เคยเรียนเลยครับ"
ดอกเตอร์หนุ่มตอบด้วยสีหน้าซีดเผือด
"หลานเอ๋ย...........ชีวิตของหลานได้หมดลงจนไม่เหลืออะไรเลย "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น